مفهوم تعادل سبکی که ما در این‌جا آن را شیوه‌ی مطلوب ترجمه فرض کردیم، مخالفانی دارد. مخالفان معتقدند متن ترجمه شده ذاتاً متنی دورگه است چون از دو منبع زبانی یعنی زبان مبدأ و زبان مقصد سرچشمه می‌گیرد.
به نظر اینان زدودن تأثیر زبان مبدأ بر متن ترجمه‌شده نه ممکن است نه لازم، چون زدودن آن «صدای نویسنده» یعنی سبک او را که همان فردیت اوست و اثرانگشت او به شمار می‌آید خاموش می‌کند و از طرف دیگر، مانع غنی کردن زبان مقصد می‌شود.
بر اساس این دیدگاه «تعادل سبکی» مفهومی بی‌معنی است چون سبک متن ترجمه‌شده به سبب این‌که ذاتاً دورگه و التقاطی است نمی‌تواند دارای برخی ویژگی‌های سبک متن مبدأ ازجمله یک‌دستی و روانی باشد.
بر اساس این دیدگاه «تعادل سبکی» مفهومی بی‌معنی است چون سبک متن ترجمه‌شده به سبب این‌که ذاتاً دورگه و التقاطی است نمی‌تواند دارای برخی ویژگی‌های سبک متن مبدأ ازجمله یک‌دستی و روانی باشد.
