ترجمه قسمتی از کتاب خانم دالوی مترجم پرویز داریوش

ترجمه پرویز داریوش از کتاب خانم دالووی

در این مدت اندک جمعیتی بر در بزرگ کاخ باکینگهام گرد آمده بود، بی‌امان ولی با این وصف با اطمینان؛ همه آن مردم که فقیر بودند در انتظار به سر می‌بردند: به خود کاخ نگاه می‌کردند که پرچم‌های آن در اهتزار بود، به ویکتوریا نگاه می‌کردند که بر فراز تپه زیر مجسمه دامنش را باید داده بود، کرت‌های آب جاری و شمعدانی‌هایش را به تحسین می‌نگریست؛ از میان اتومبیل‌های گذران در خیابان مال نخست این یک را جدا می‌کردند و سپس آن یک را، بیهوده عواطف خود را بر سر مردم متوسط غیر اعیان و اشراف می‌ریختند که برای گردش با اتومبیل بیرون آمده بودند و بانک ستایش خود را پس می‌کشیدند تا هنگام این یا آن اتومبیل مصرف نشده بماند.

و در همه مدت شایعه را رها کرده بودند تا در رگ‌هایشان جمع شود و پی‌های ران‌هایشان را به فکر آن‌که خاندان سلطنت به ایشان می‌نگرد تحریک کند، ملکه که سر فرود بیاورد، ولیعهد که با دست سلام بدهد؛ در اندیشه آن زندگی بهشتی که از جانب خداوند به پادشاهان ارزانی شده است؛ در اندیشه اسطبل‌ها و کرنش‌های پر آب‌وتاب؛ در اندیشه خانه عروسک قدیمی ملکه، در اندیشه پرنسس ماری که با یک انگلیسی غیر درباری ازدواج کرده بود، و شاهزاده- آه، شاهزاده! که می‌گفتند. شباهت جالبی به شاه ادوارد پیر دارد، ولیکن چه اندازه باریک‌تر بود.

(خانم دالووی، ترجمه‌ی پرویز داریوش)